Орталық Азия халықтарының архаикалық дәстүрінің кең таралған нышандарының біріне айналған түйенің бейнесі әлемнің бейнесін, зоомифологияны және ежелгі көшпенділердің ғарышын бейнелейді. Түрлі тарихи кезеңдердегі түйе әртүрлі түпнегіздерді бейнелейді: патшалық/хандық билік – алғашқы еркек – тәңірлік күнтізбе бойынша барлық жануарлардың бірлігі – Пайғамбардың, діни қызметкердің, сопының мінген жануары – жаратылыс үшін құрбандыққа шалынатын ең жоғарғы жануар – адамның ата-бабалар әлеміне жол көрсетушісі. Оның кез келген бейнесінде қазақтардың Табиғат пен Адамның бірлігі туралы космогониялық пайымдаулары жүзеге асқан.
Сонымен, түйе тақырыбына байланысты өрнектер ғарыштық түпнегізді, байлықты бейнелейді, өмірді растайтын бастама, жігер, төзімділік, күш, табандылық және еңбек пайымдауларын білдіреді. «Түйе табан» ою-өрнегі ұзақ жолды білдіреді және алыс сапарға шығатын керуенге қажетті жүк ер-тұрманға және басқа да заттарға қолданылған деген нұсқа бар.
Түйе өркешінің көркем әрі көрнекі кескіндемесі болып табылатын «Өркеш» өрнегі де танымал.
Түйе өркеші өз табиғатында азық-түлік қорының қоймасы болып табылады, бұл оның көркемдік мағынасы мен декорацияда қолданылуында көрініс тапты.
Қазақтарда түйе бейнесінен шабыттанған ою-өрнектер жиі кездеседі: «ботамойын», «ботакөз» және т. б. Біріншісі көрнекі түрде мойыны бұрылып жатқан ботаға ұқсайды, ал екіншісі ішінде көздің қарашығы сияқты шеңбер бейнеленген ромб.
Тоқыма бұйымдарының құрамындағы жіңішке толқынды сызықтарды әдетте «бота тірсек» деп атайды. Бұл өрнектер бастапқыда салттық мәнге ие болды және дәстүрлі әшекейлеуде белсенді түрде қолданылды.
